ΦΑΙΔΩΝΑΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Ιουλίου 1924. Αγάπησε και σύνδεσε το όνομά του με τον Άρη, αλλά έγραψε ιστορία και με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο Φαίδωνας Ματθαίου ήταν ένα ξεχωριστό ταλέντο και ένας ακόμη πιο ξεχωριστός άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 2011, στα 87 του χρόνια, αφήνοντας το ελληνικό μπάσκετ, τον ελληνικό αθλητισμό φτωχότερο.

Ο Ματθαίου αγωνίστηκε στον Άρη, πριν μετακομίσει στην Αθήνα και στον Παναθηναϊκό τη φανέλα του οποίου φόρεσε για έξι χρόνια, πριν συνεχίσει την καριέρα του στον Πανιώνιο, τον Σπόρτιγκ και τελικά την Ίνις Βαρέζε. Ως παίκτης του Παναθηναϊκού κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1950, 1951, 1954) και είχε να θυμάται τις αναμετρήσεις με τον Πανελλήνιο, καθώς οι αγώνες ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες ήταν το μεγάλο ντέρμπι της εποχής. Στο παλμαρέ του βρίσκονται και δύο πρωταθλήματα με τον Άρη (1948, 1949). Δημοσίευμα της εποχής αναφέρει γι’ αυτόν: «Ο γίγας Ματθαίου αποτελεί σήμερα την μεγαλύτερην ελπίδα της Ελλάδας διά τας διεθνείς εκπροσωπήσεις. Διαθέτει πλήθος προσόντων εις υπέρτατον βαθμόν και αυτό τον κάμνει ανεκτίμητον. Υψηλός, ψύχραιμος, εύστοχος, μαχητικός κλπ. Με το ιδιόρρυθμο σουτ του με το αριστερό χέρι, το οποίο είναι επιτυχές 90% είναι πάντα ο σκόρερ της ομάδος του». Το 1953 από ιταλικό αθλητικό περιοδικό της εποχής είχε συμπεριληφθεί στην καλύτερη πεντάδα της Ευρώπης. Στο σχετικό κείμενο μάλιστα κάνουν λόγο όχι μόνο για τα αθλητικά του προσόντα, αλλά και την έντονη προσωπικότητά του.

Θητεία είχε και στην Εθνική Ομάδα, όπου επίσης ήταν από τις ηγετικές μορφές. Σε 44 αγώνες σημείωσε 539 πόντους (12μ.ο.). Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο και στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1955. Ήταν όμως και ο πρώτος προπονητής της Εθνικής Γυναικών. Ως προπονητής βοήθησε άλλωστε σημαντικά το γυναικείο μπάσκετ, όντας προπονητής και της γυναικείας ομάδας του Άρη, την οποία βοήθησε να σχηματιστεί και την οδήγησε σε τρία πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης (1947, 1948, 1949).

Τα πρώτα βήματα στην άκρη του πάγκου τα έκανε στη Βαρέζε. Είχε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ανδρών, της Εθνικής Γυναικών, του Πανιωνίου, του Περιστερίου, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού. Ως προπονητής έχει κατακτήσει ένα νταμπλ το 1976 με τον Ολυμπιακό και ένα κύπελλο με τον ΠΑΟΚ (το 1984 στον θρυλικό πια τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών).

Το μπάσκετ ήταν το άθλημα που τον κέρδισε, αλλά δεν ήταν το μόνο με το οποίο είχε σχέση. Έπαιζε βόλεϊ, πόλο, πινγκ πονγκ, τένις, ξιφασκία και ήταν μέλος των εθνικών ομάδων τόσο του μπάσκετ όσο και της κωπηλασίας. Μάλιστα συμμετείχε δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε διαφορετικά αθλήματα. Το 1948 στο Λονδίνο στην κωπηλασία και το 1952 στο Ελσίνκι στο μπάσκετ!