Η πορεία φαινόταν δύσκολο να ανακοπεί. Τελικά αποδείχθηκε απλά αδύνατο να ανακοπεί. Με μόλις μία ήττα όλη τη χρονιά, ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στο φινάλε του Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Όσοι βίωσαν έστω και λίγο από κοντά αυτή την ομάδα καταλαβαίνει το γιατί. Πιο… ειδικός σίγουρα να δώσει απαντήσεις είναι ο προπονητής. Ο Κώστας Παπαδόπουλος, οι συνεργάτες του και κυρίως οι παίκτες πέρασαν ουκ ολίγες ώρες στο γήπεδο, έδωσαν ουκ ολίγους αγώνες και πανηγύρισαν τον τίτλο. Η διαδρομή δεν έχει τελειώσει ακόμη όμως… Υπάρχει μια συνέχεια…
«Να ξεκινήσουμε από το τέλος; Ολοκληρώσαμε την πορεία μας στο εφηβικό πρωτάθλημα, αλλά η ομάδα αγωνίζεται και στη Δ’ ΕΣΚΑ. Είμαστε πρώτοι και αήττητοι και ο στόχος μας είναι να ανέβουμε κατηγορία, ώστε του χρόνου να μπορούμε να δίνουμε πιο δυνατά παιχνίδια. Πιστεύω ότι η παρουσία μας και στα δύο πρωταθλήματα, αλλά και στο Κύπελλο ΕΣΚΑ μας βοήθησε πολύ, γιατί τα παιδιά πήραν πολλά παιχνίδια. Έχουμε δώσει 65 αγώνες μέχρι τώρα και αυτό φάνηκε στο παρκέ».
-Η ομάδα έδειχνε πολύ «δεμένη». Ήταν σαφώς οι αγώνες, αλλά ήταν και κάτι ακόμη;
«Η ομάδα «έδεσε» μέσα από τους αγώνες, γιατί τα παιδιά κέρδισαν πολλές εμπειρίες, είχαν παραστάσεις, ενώ σε κάποια παιχνίδια πήραν χρόνο συμμετοχής παίκτες που διαφορετικά μπορεί και να μην αγωνίζονταν. Όμως με αυτόν τον τρόπο, πήραν χρόνο, κέρδισαν σε εμπειρία και τελικά βρήκαν και αυτοί το δρόμο τους αγωνιστικά και βοήθησαν όλη τη χρονιά. Πολύ σημαντικό ήταν όμως και το «δέσιμο» που είχαν τα παιδιά μεταξύ τους. Έβγαιναν μαζί, μιλούσαν μεταξύ τους πολύ, είχαν μια δυνατή σχέση, η οποία σαφώς και βοήθησε σημαντικά τελικά την ίδια την ομάδα».
-Η ομάδα ξεκίνησε με τρία σχετικά πιο εύκολα παιχνίδια, για να τερματίσει την πορεία της με τα δύο θεωρητικά πιο δύσκολα. Σας επηρέασε;
«Όλοι έλεγαν ότι είχαμε το χειρότερο πρόγραμμα. Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν και τόσο κακό. Είχαμε τρία θεωρητικά πιο εύκολα παιχνίδια στην αρχή και πιστεύω ότι ήταν καλό, γιατί βρήκαμε τα πατήματά μας, γνωρίσαμε το γήπεδο και καταφέραμε να ρολάρουμε καλύτερα στη συνέχεια. Το μόνο δύσκολο ήταν ένα: Ότι μετά από τον αγώνα με τον Ίκαρο Καλλιθέας που ήταν αργά, θα έπρεπε να ξαναπαίξουμε σε 12 ώρες, με αντίπαλο τον Μαντουλίδη. Και ήταν όντως τα δύο πιο δυνατά παιχνίδια. Αυτό ήταν το μόνο δύσκολο, αλλά στην πράξη φάνηκε ότι το ξεπεράσαμε».
-Τι έπαιξε ρόλο σε αυτό και στη γενικότερη παρουσία της ομάδας στην τελική φάση; Πολλοί έκαναν λόγο για μια «ώριμη ομάδα».
«Εδώ και τρία χρόνια ο βασικός κορμός είναι ίδιος. Τα παιδιά είχαν πολύ καλές σχέσεις, γνωρίζονταν, και μια ομάδα «δεμένη», είναι δύσκολο να χάσει. Κάτι που το ξέρουμε πολύ καλά και από το αντρικό. Γενικότερα, ως ομάδα είχαμε πολύ καλή νοοτροπία. Η συμπεριφορά των παιδιών ήταν άψογη σε βαθμό που κάποιες φορές με εξέπληξε ευχάριστα ακόμη κι εμένα σε κάποιες λεπτομέρειες. Ότι λέγαμε, ότι είχαμε συμφωνήσει για το ημερήσιο πρόγραμμα το τηρούσαν όλα τα παιδιά κατά γράμμα. Είχαμε προετοιμαστεί πολύ καλά γι’ αυτά τα παιχνίδια, είχαμε προετοιμαστεί και πνευματικά. Ήταν κάτι που φάνηκε και στην πιο δύσκολη αναμέτρηση του τουρνουά με τον Ίκαρο Καλλιθέας. Νικήσαμε, γιατί ήμασταν 40 λεπτά συγκεντρωμένοι. Γι’ αυτό νικήσαμε. Είχαμε φτιάξει ένα πλάνο που θα ακολουθήσαμε και τα παιδιά το ακολούθησαν για 40 λεπτά. Άσχετα αν μας έφτασαν, άσχετα αν καταφέρναμε να ξαναπάρουμε τη διαφορά, μείναμε στο πλάνο που είχαμε: Να περιορίσουμε τον αιφνιδιασμό τους και να «χτυπήσουμε» κοντά στο καλάθι».
-Η παρουσία δύο παικτών στην ομάδα Ανδρών ήταν κάτι που βοήθησε αυτή των εφήβων;
«Ναι! Σίγουρα! Έπαιξε ρόλο σημαντικό. Ο Φώτης Ζούμπος ενώ πολλές φορές δεν ήταν ο πρώτος σκόρερ, έκανε πάρα πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Πήγε στα ριμπάουντ, έπαιξε άμυνα, ήταν εκεί για τους συμπαίκτες του, έδωσε πάσες… Για παράδειγμα στον αγώνα με τον Μαντουλίδη επιθετικά δεν πήρε προσπάθειες. Είχε όμως έναν ηγετικό χαρακτήρα, ήταν εκεί για τους συμπαίκτες του και αυτό είναι κάτι στο οποίο τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ η εμπειρία από το αντρικό. Ο Γιάννης Καραμαλέγκος ήταν ο αθόρυβος. Αυτός ήταν το κλειδί για πολλές νίκες φέτος, αλλά το έκανε τελείως αθόρυβα. Μπορεί κάποιος που δεν γνωρίζει μπάσκετ να μην καταλάβει την προσφορά του σε αυτή την ομάδα. Κρατούσε ήρεμη την ομάδα, οργάνωνε, είχε 9-10 ασίστ σε κάθε παιχνίδι και είναι κρίμα που δεν φαίνεται αυτό. Ήταν φανερό ότι έχει την εμπειρία από το ανδρικό τμήμα και διαφορετικές παραστάσεις. Γενικότερα, ακόμη και τα παιδιά που ήταν μόνο στην προετοιμασία με την ανδρική ομάδα είχαν πιο πολλές εικόνες και αυτό φάνηκε. Μετράει πολύ!»
-Είδαμε μέσα από τα social media μια φράση η οποία προφανώς κάτι σημαίνει για εσάς. «Only one choice!”. Θες να μοιραστείς αυτό το «μυστικό» σας μαζί μας;
«Είναι ένα μότο που το έλεγαν μεταξύ τους από πέρυσι τα παιδιά. Φέτος το έλεγαν συνέχεια. Πριν μπουν σε έναν αγώνα έλεγαν «παιδιά υπάρχει μόνο μία επιλογή: Η νίκη». Και τώρα στα πέντε παιχνίδια το έλεγαν συνέχεια. Στο τελευταίο παιχνίδι του μίλησα πριν την έναρξη, τους είπα ότι καταλαβαίνω ότι είναι κουρασμένοι και τους ζήτησα να προσπαθήσουν όσο μπορούν για τη νίκη. Και γύρισαν ο Ζούμπος και ο Δρακόπουλος, με κοίταξαν και μου είπαν με το πιο φυσικό τρόπο: «Θέλουμε δεν θέλουμε, υπάρχει μία επιλογή: Η νίκη. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς»… Τη συνέχεια την ξέρετε…»
